چرا کمکهای نظامیِ آمریکا به اسرائیل امنیت نیاورده؟
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۱۷۰۹۴
منبع: نیویورکتایمز
تاریخ انتشار: ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
دربارۀ نویسنده: جاش پل مدیر پیشینِ دفتر امور سیاسی- نظامیِ وزارت امور خارجۀ آمریکا است که اکتبر امسال در اعتراض به انتقال تسلیحات به اسرائیل از مقام خود استعفا کرد.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران- 18 اکتبر امسال از وزارت خارجه بیرون آمدم، چون نمیتوانستم از کمک تسلیحاتیِ ایالات متحده در جنگ غزه حمایت کنم و میدانستم این کمکها در کشتار هزاران غیرنظامی به کار میرود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دیگر هیچ تمایلی برای ارزیابی مجددِ سیاستی بلندمدت که به صلح نیجامیده و درعینحال ثبات و امنیت منطقه را تضعیف کرده، نداشتم.
ک مک نظامی به اسرائیل چگونه میتواند به امنیت اسرائیل بینجامد؟ این سوالی است که من سالها در دفتر امور سیاسی- نظامیِ وزارت خارجه و در سمت پیشینم با عنوان مشاور امنیتی ایالات متحده در حوزۀ کرانۀ باختری با آن دست و پنجه نرم کردم.
مدام بین رامالله و اورشلیم تردد میکردم تا نقشۀ راه صلح (طرحی برای رفع مناقشات اسرائیل و فلسطینیان که در سال ۲۰۰۲ از سوی گروه چهارگانۀ ایالات متحدۀ آمریکا، اتحادیۀ اروپا، روسیه و سازمان ملل متحد پیشنهاد شد) را پیش ببرم؛ نقشهای که دولت جورج دبلیو بوش معتقد بود عاقبت به راهحلِ دوکشوری میانجامد.
ایالات متحده درحالحاضر سالیانه دستکم 3.8 میلیارد دلار کمک نظامی به اسرائیل میکند که به استثنای مورد اخیر اوکراین، بیشترین کمک سالیانه به کشوری دیگر محسوب میشود.
سطوح بالای کمکها به دهۀ 1970 برمیگردد و بازتاب معاملۀ بلندمدتِ آمریکا با اسرائیل برای ایجاد صلح و امنیت است و بر این فرض استوار است که که هر چه اسرائیل بیشتر احساس امنیت کند، امتیازات بیشتری به فلسطینیها میدهد.
از اواسط دهۀ 1990، ایالات متحده حامی اصلی نیروهای امنیتیِ تشکیلات خودگردان فلسطینی مستقر در رام الله بوده است و آموزشها و تجهیزاتش را بر مبنای این فرض ارائه میدهد که با ایستادگی فلسطینیها، اسرائیلیها میتوانند از قدرت خارج شوند.
در هر دو مورد، منطق کمکهای امنیتیِ ایالات متحده به شدت ناقص است. در طرف اسرائیل، تضمینهای کور امنیتی ایالات متحده راهی به صلح نیافته است. در عوض، آنها این اطمینان را به اسرائیل دادهاند که میتواند در تلاشهای ویرانگرِ فزایندهای مانند گسترش شهرکهای غیرقانونی در کرانه باختری، بدون هیچ پیامد واقعی شرکت کند.
اسرائیل از قبل همین کمکها به سردمدارِ صادرات تسلیحات نظامی مبدل شده است و یکی از پیشرفتهترین ارتشهای جهان از نظر فناوری را در اختیار دارد.
همۀ این عوامل این حس را در میان سیاستگذاران اسرائیلی برانگیختهاند که میتوانند به طور نامحدود - از نظر فیزیکی و سیاسی - مسئلۀ فلسطین را مدیریت کنند.
هیچ دولتی به اندازۀ ایالات متحده برای عادیسازیِ رابطۀ اسرائیل و جهان عرب (ابتدا در دولت ترامپ و سپس در دوران ریاست جمهوری بایدن) نکوشیده. البته این عادیسازی از بسیاری جهات مدتهاست به تعویق افتاده، اما کماکان این تصور وجود دارد که انگیزههای اقتصادی و منافع مشترک امنیتی منطقهای برای جلوگیری از نفوذ کشورهای دیگر میتواند اسرائیل، مسألۀ اشغال نامحدود و هرچیزی را در جهان عرب آرام و یکدست کند.
این پیشفرض -احتمالاً عمداً از طرف حماس- به دلیل درگیریهای غزه و بازنمایی سریع آرمان فلسطین در صحنۀ جهانی از بین رفته است. به همان اندازه که ایالات متحده، اسرائیل و رهبران عرب مانند محمد بن سلمان، میخواهند امنیت را در قالبهای عملگرایانه و ملتمحور بگنجانند، جمعیتهای عرب همچنان عمیقاً به سرنوشت فلسطینیها اهمیت میدهند.
با ادامۀ افزایش تلفات غیرنظامیان در غزه و کرانۀ باختری، واضح است که پیشبرد هر نوع توافقِ عادیسازی عربستان با اسرائیل که منوط به پیشرفت اساسی در راه حل سیاسی برای آرمان فلسطین نباشد، دشوار خواهد بود.
کمکهای نظامی ایالات متحده به اسرائیل در سالهای اخیر نه تنها سیاست منطقهای را نادیده میگیرد، بلکه چارچوبی دارد که ایالات متحده برای درنظرگرفتن نگرانیهای حقوق بشری -در هر جای دیگری که چنین کمکی ارائه شده- به آن تکیه میکند.
طبق "قانون لیهیِ" ایالات متحده، ارائۀ کمکهای امنیتی به هر گروهی که متهم به نقض فاحش حقوق بشر باشد، ممنوع است. برخلاف سایر دریافتکنندگانِ، کمکهای امنیتی (که قبل از دریافت کمک در این راستا بررسی میشوند)، برای اسرائیل این روند معکوس میشود. کمک ارائه میشود و ایالات متحده منتظر دریافت گزارشهای ناقض طرح میماند که اعتبارشان در گرو فرآیندی به نام انجمن بررسی اسرائیل لیهی است و شامل مشورت با دولت اسرائیل میشود.
Ahmadi Motarjem, [27/08/1402 06:43 ب.ظ]
تاکنون این مجمع هرگز دراینخصوص به اجماع نرسیده که برخی واحدها یا سربازان نیروی امنیتی اسرائیل مرتکب نقض فاحش حقوق بشر شدهاند. یافتههای سازمانهای بینالمللی حقوق بشر خلاف این را نشان میدهند. این رویه برخلاف ارزشهای ایالات متحده (و احتمالاً قوانین آن) است. علاوه بر این، ناکامیِ ایالات متحده در پاسخگو کردنِ اسرائیل برای چنین تخلفاتی ممکن است به حس معافیت از مجازات، افزایش احتمال نقض فاحش حقوق بشر (از جمله مواردی که شهرک نشینان علیه غیرنظامیان فلسطینی مرتکب میشوند) و ریزش اعتماد بین اسرائیل و فلسطینیها (که برای هر نوع صلح پایدار مورد نیاز است) دامن بزند.
ضمن آنکه تلاشهای ایالات متحده برای تقویت تشکیلات خودگردان فلسطین از طریق نیروهای امنیتی، علیرغم بهترین نیتها، به جایی نرسیده است. این پروژه که از گذر "یادداشت رودخانۀ وای" در سال 1998 و "نقشۀ راه صلح" در سال 2003 شکل گرفته است، قرار بود اسرائیل را از همپیمانی امنیتی برخوردار کند که بتواند به او اعتماد داشته باشد. در سالهای اخیر، تلاشها فقط بر روی تشکیلات خودگردان فلسطین متمرکز شده است.
من به چشم خود دیدم که چگونه تمرکز اصلی ایالات متحده، اثبات این مطلب به نیروهای دفاعی اسرائیل بود که میتوان به همتایان فلسطینیشان برای انجام مأموریت تأمین امنیت اسرائیل اعتماد کرد اما اسرائیلیها از هرنوع همدلی و برخورد مبتنی بر صلح و دوستی اجتناب میکردند.
در سالهای 2008 و 2009، زمانی که "عملیات سرب گداخته" اسرائیل، به کشتار بیش از 1300 فلسطینی در غزه انجامید و به اعتراضات در کرانه باختری دامن زد، این نیروهای امنیتیِ تشکیلات خودگردان فلسطین بودند که به طور فیزیکی بین تظاهرکنندگان و نیروهای دفاعی اسرائیل قرار گرفتند. من از بالکن هتلم در رامالله، این صحنهها را میدیدم و به واشنگتن گزارش دادم. با نگاهی به گذشته، شاید آن سالها را بتوان ناقوس مرگ برای مشروعیت تشکیلات خودگردان فلسطین در نظر مردم دانست. با وجود این، هنوز به نظر نمیرسد که اعتماد اسرائیل جلب شده باشد. هفتۀ گذشته، بنیامین نتانیاهو به صراحت ایدۀ همراهی در قدرت برای کنترل غزه پس از جنگ را رد کرد.
اگر ایالات متحده بخواهد از کمک های نظامی و امنیتی بهمثابۀ ابزاری برای مداخله در مناقشۀ اسرائیل و فلسطین ادامه دهد (و دلایل خوبی وجود دارد که چرا نباید مداخله کند)، باید رویکرد استراتژیک خود را به طور قابل توجهی تغییر دهد. یکی از راههای انجام این کار اعمال قوانین و سیاستهایی است که در مورد هر کشور دیگری در جهان اعمال میشود، یعنی وجود اهرمی که بتواند اسرائیل را تحت فشار قرار دهد تا اقداماتی را که صلح را تضعیف میکنند، متوقف سازد. ایالات متحده همچنین میتواند کمک نظامی خود به اسرائیل را (همانطور که برای بسیاری از دریافتکنندگان دیگر انجام میدهد) مشروط به رعایت برخی شرایط سیاسیِ قابل تأیید سازد. در مورد اسرائیل، اینها ممکن است شامل توقف یا برچیدنِ زیرساختهای شهرکسازی در کرانۀ باختری باشد.
کار دیگری که ایالات متحده ممکن است انجام دهد این است که کمکهای امنیتی خود به طرف فلسطینی را برای تقویت (به جای تضعیف) و مشروعیتدادن به تشکیلات خودگردان فلسطینی در نظر بگیرد؛ وظیفه ایکه در شرایط کنونی حیاتیتر و دشوارتر است.. انجام این کار مستلزم کمکهای ساختاری است به نحوی که جامعۀ فلسطینی بتواند بر نیروهای امنیتی خود تسلط داشته باشد. این امر همچنین مستلزم به رسمیت شناختنِ کشور فلسطین است. اما همۀ اینها باید با توافق اسرائیلیها یا دستکم تمایل آنها برای تمرکززدایی از خواستههای امنیتیشان صورت گیرد؛ خواستههایی که بدون کمک نظامی ایالات متحده به اسرائیل بعید است تحقق یابند.
من از سمتم خارج شدم زیرا معتقدم تسلیحات ایالات متحده نباید در چنین شرایطی ارائه شود که به تعبیر سیاست راهنمای دولت بایدن به تشدید خطر، نقض حقوق و آسیب و مرگِ گستردۀ غیرنظامیان میانجامد.
در حال حاضر مهمات آمریکایی بر نوار غزه میبارد. تا زمانیکه رویکرد ایالات متحده در قبال اسرائیل، چشمپوشی از عواقب این کمکها است، نقض حقوق فلسطینیها در سراسر غزه و کرانۀ باختری در درازمدت ادامه خواهد یافت و طبیعتاً امنیت و صلح پایدار که همۀ غیرنظامیان سزاوار آن هستند، حاصل نمیشود.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: وزارت خارجه آمریکا جنگ غزه تشکیلات خودگردان فلسطین ایالات متحده نیروهای امنیتی کمک های امنیتی کرانۀ باختری فلسطینی ها حقوق بشر کمک ها سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۱۷۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آمریکا با کدام تسلیحات لیزری به جنگ پهپادها میرود؟
تینا مزدکی- ایالات متحده آمریکا در طول نیم قرن، دهها میلیارد دلار برای توسعه سلاحهای انرژی هدایتشده سرمایهگذاری کرده است. به گفته داگ بوش، رئیس اکتشافات ارتش ایالات متحده، سلاحهای لیزری حتی امتحان خود را پس دادهاند و به نظر میرسد که در برخی موارد موثر واقع شدهاند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اگرچه اطلاعاتی از جزئیات این سلاحها در دسترس نیست اما به نظر میرسد یکی از آنها سیستمی به نام P-HEL باشد. این سلاح، پرتو لیزر ۲۰ کیلوواتی نسبتا کمتوان را طوری میتاباند که نقطه بحرانی پهپاد را در چند ثانیه ذوب کند و باعث سقوط آن شود. این سلاح برای اولین بار در نوامبر ۲۰۲۲ در خارج از ایالات متحده استفاده شد. دومین واحد آن نیز در سال جاری مستقر شد و آن را به اولین سیستم بزرگ سلاح لیرزی عملیاتی تبدیل کرده است.
موشکهای پدافند هوایی آمریکا تقریبا دو برابر موشکهای تهاجمی هزینه دارند و این اختلاف هزینه با پهپادهای ارزانقیمت دیگر کشورها، مشکلساز است. به عنوان مثال در دریای سرخ، کشتیهای جنگی ایالات متحده که از کشتیهای باری دفاع میکنند، از موشکهای ۲ میلیون دلاری برای سرنگونی پهپادهای ۲۰۰۰ دلاری استفاده کردهاند. به همین دلیل، استفاده از سلاح لیزری را میتوان نقطه عطفی برای پنتاگون در نبرد با هزینههای گزاف جنگ هوایی با پهپادها دانست.
جنگ قیمت
سلاحهای به اصطلاح انرژی هدایتشده مانند لیزرها و سیستمهای مایکروویو پرقدرت که از تابش الکترومغناطیسی ریزموج برای از بین بردن اجزای الکتریکی و الکترونیکی اهداف خود استفاده میکنند، بسیار ارزانترند. براساس گزارش GAO در سال ۲۰۲۳، هر شلیک این تسلیحات لیزری و مایکروویو چیزی بین ۱ تا ۱۰ دلار، آن هم برای سوخت دیزل موردنیاز تولید برق هزینه دارد. البته یکی دیگر از مزایای سلاحهای لیزری، پنهانکاری است؛ گفته شده است که پرتوهای این سلاحها معمولا نامرئی و بیصدا هستند.
با این حال، ساخت سیستمهای تسلیحات لیزری هزینه بسیار زیادی دارد. خبر میرسد که اولین نمونههای P-HEL حدود ۸ میلیون دلار قیمت داشتند. نمونههای اولیه یک سیستم مبتنی بر لیزر قویتر ۵۰ کیلوواتی به نام DE M-SHORAD (تصویر زیر) چیزی حدود ۷۳ میلیون دلار هزینه داشته است. در واقع با توجه به برنامههای نوسازی و بودجه ۸۲۵ میلیارد دلاری پنتاگون، این سرمایهگذاری گرانی است. بوش در این باره میگوید:« برای ارتش واقعاً سخت است که یک سیستم انرژی هدایت شده با هزینهای معادل یک فروند جنگنده نسل پنجم اف-۳۵ تولید کند.»
لیزر با طوفان، شن، باران، مه و دود مختل میشود. حتی در روزهای صاف هم تلاطم هوا میتواند آنها را از بین ببرد یا ضعیف کند. این سلاحها باید برای چند ثانیه روی نقطهای از هدف متمرکز بمانند و با این اوصاف، این سؤال مطرح میشود که آیا یک سلاح لیزری میتواند با انبوهی از پهپادها مقابله کند یا خیر. با این حال مدافعان این طرح میگویند که سیستم های لیزری ضد پهپاد لازم نیست در همه شرایط کار کنند تا ارزشمند باشند. بوش گفت که لیزرها تنها بخشی از یک سیستم چندلایه ضد UAS شامل رهگیرهای جنبشی مانند موشک یا پهپاد کامیکازه کایوت RTX (با هر پاپ ۱۲۰۰۰۰ دلار) و سلاحهایی مانند C-RAM خواهند بود.
رؤیای جنگ ستارگانوعده تسلیحات انرژی هدایتشده از دهه ۱۹۶۰ پنتاگون را مجذوب خود کرده بود، اما تاحدودی با پروژههای بیش از حد جاهطلبانه مانند ابتکار دفاع استراتژیک دوران ریگان، برای چندین دهه ناکام ماند. این پروژه که به عنوان جنگ ستارگان مورد تمسخر قرار گرفت (تصویر زیر)، تا زمان لغو در سال ۱۹۹۳، تقریباً ۳۰ میلیارد دلار برای توسعه سیستمی هزینه کرد که شامل لیزرهای فضایی برای منفجر کردن موشکهای بالستیک شوروی از هزاران کیلومتر دورتر بود.
ایده دیگر، برنامه ۵ میلیارد دلاری لیزر هوابرد بود که قرار بود به عنوان اولین شمشیر نوری (لایتسیبر) آمریکا علیه موشکهای بالستیک میانقارهای عمل کند و در سال ۲۰۱۲ تعطیل شد. سال ۲۰۱۰، تحقیقات روی اهداف کمتر جاهطلبانه، مثلا اصابت به اهداف کوچکتری مانند گلولههای توپخانه و تهدید پهپادهای کندحرکت از چند کیلومتر دورتر یا کمتر متمرکز شد. به گفته کارشناسان، این فناوری مجبور نیست در این سطح بسیار استرسزا عمل کند و به قدرت و دقت زیادی نیاز ندارد. بر اساس گزارش GAO، پنتاگون از سال ۲۰۲۰ تقریباً یک میلیارد دلار در سال برای تحقیقات انرژی هزینه میکند.
گفته میشود که در دهه جاری، تعدادی سیستم با واحدهای نظامی برای آزمایش میدانی مستقر شدهاند و برای استفاده فرماندهان در دسترسند. این سیستم شامل چهار DE M-SHORAD است که از لیزر RTX روی زرهپوش Stryker استفاده میکند. این سیستمها در سال جاری برای آزمایشهای میدانی اعزام شدند و بخشی از تمرکزها بر این است که متوجه شوند لیزرها در حین حرکت و در برابر شوک و ارتعاش چقدر ایستادگی دارند.
نیروی دریایی از سال ۲۰۱۹، لیزر کممصرف ODIN را روی هشت ناوشکن نصب کرده است که برای ایجاد اختلال در حسگرهای نوری یا فروسرخ در پهپادهای کشورهای حریف طراحی شده است. در سال ۲۰۲۲ نیروی دریایی ایالات متحده یک دستگاه لیزر ۶۰ کیلوواتی ساخت لاکهیدمارتین را به نام HELIOS روی ناوشکن Preble نصب کرد که قادر به نابود کردن پهپادها و موتورهای بیرونی قایقهای کوچک است. اما از نظر فرمانده نیروی دریایی آمریکا این سلاح در جایی که میتوانست موثر باشد، حضور نداشت. بنابراین از نظر او پیشرفته آهسته میدان دادن به سلاحهای لیزری، ناامیدکننده بود.
مایکروویو در برابر لیزر
از سوی دیگر، سلاحهای مایکروویو پرقدرت تحت تأثیر آبوهوا قرار نمیگیرند، اما معمولا برد کمتری دارند. استارتآپ اپیروس در کالیفرنیای جنوبی چهار نمونه اولیه از سیستم لئونیداس خود را تحت قراردادی ۶۶ میلیون دلاری به ارتش ایالات متحده تحویل داده است. به گفته مدیرعامل اپیروس، این سلاح میتواند چندین پهپاد را بهطور همزمان سرنگون کند و به عنوان آخرین خط در یک دفاع هوایی لایهای عمل کند. او امیدوار است که لئونیداس به زودی به استقرار میدانی در خارج از کشور برسد و تا سال ۲۰۲۷ اپیروس بتواند رتبه اول سازندگان تسلیحات را به دست آورد.
این هدف میتواند با جدول زمانی ارتش در مورد سلاحهای انرژی هدایتشده ردیابی شود. بوش میگوید که این سرویس در حال حاضر در حال آمادهسازی برنامههای بودجه برای بازه زمانی ۲۰۲۶ تا ۲۰۳۰ است و آنها در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه میتوانند واقعاً به این هدف برسند. در همین حال، وزارت دفاع ایالات متحده در حال سرمایهگذاری بر لیزرهای قدرتمندتر، از جمله سیستمهای ۳۰۰ کیلوواتی شرکتهایی مانند لاکهید مارتین، جنرال اتمیکس و nLight است که میتوانند اهداف بزرگتر و سریعتری مانند موشکهای کروز را هدف قرار دهند.
اگر پنتاگون تصمیم بگیرد هر یک از نمونههای اولیه لیزر فعلی را در مقیاس صنعتی تولید کند، ممکن است مدتی طول بکشد تا پیمانکاران دفاعی به تولید انبوه برسند. همچنین مؤسسه فناوریهای نوظهور و اندیشکده انجمن صنایع دفاعی هشدار دادهاند که تنها تعداد کمی از شرکتها قطعات کلیدی مانند اپتیک را تولید میکنند که البته به گفته بوش، این مسئله بیشتر مربوط به بودجه محدود کنگره و اولویتهای متعدد است.
منبع: Forbes
۵۴۳۲۳
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904107